یادداشت تحلیلی پیرامون پیامدهای انعقاد قرارداد توسعه چابهار
تهران در روزهای آغازین خردادماه جاری میزبان نارندرا مودی نخست‌وزیر هند و محمداشرف غنی رئیس‌جمهور افغانستان بود. هدف از سفر دو مقام عالی‌رتبه، امضاء قرارداد سه‌جانبه توسعه بندر چابهار اعلان شده است. هرچند پیش‌تر میان جمهوری‌اسلامی ایران و هند توافقاتی به‌منظور توسعه این بندر انجام شده بود، عمدتاً تحریم‌های بین‌المللی پیرامون برنامه هسته‌ای مانع از تحقق آن شد. در ماه‌های اخیر و پس از تحقق برجام ـ بر اساس رایزنی‌های صورت گرفته ـ مقامات سه کشور آماده امضاء این توافق شدند؛ توافقی که می‌تواند سرآغاز یک همکاری منطقه‌ای وسیع با مشارکت طرف‌های دیگر از آسیای جنوبی و آسیای مرکزی بوده و واجد تأثیرات عمیقی بر مناسبات منطقه‌ای و لااقل در روابط سه کشور باشد. در شرایط فعلی آثار توافق منعقده شده برای کشورهای متعاهد در سه حوزه ژئوپلیتیکی، اقتصادی و سیاسی ـ امنیتی قابل توضیح و تشریح به‌نظر می‌رسد.
پی نوشت:
1- پیوند این مطلب در پایگاه خبری بصیرت
2- پیوند این مطلب در پایگاه مرکز پژوهش های علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه
3- پیوند این مطلب در خبرگزاری فارس
