تهران در روزهای آغازین خردادماه جاری میزبان نارندرا مودی نخستوزیر هند و محمداشرف غنی رئیسجمهور افغانستان بود. هدف از سفر دو مقام عالیرتبه، امضاء قرارداد سهجانبه توسعه بندر چابهار اعلان شده است. هرچند پیشتر میان جمهوریاسلامی ایران و هند توافقاتی بهمنظور توسعه این بندر انجام شده بود، عمدتاً تحریمهای بینالمللی پیرامون برنامه هستهای مانع از تحقق آن شد. در ماههای اخیر و پس از تحقق برجام ـ بر اساس رایزنیهای صورت گرفته ـ مقامات سه کشور آماده امضاء این توافق شدند؛ توافقی که میتواند سرآغاز یک همکاری منطقهای وسیع با مشارکت طرفهای دیگر از آسیای جنوبی و آسیای مرکزی بوده و واجد تأثیرات عمیقی بر مناسبات منطقهای و لااقل در روابط سه کشور باشد. در شرایط فعلی آثار توافق منعقده شده برای کشورهای متعاهد در سه حوزه ژئوپلیتیکی، اقتصادی و سیاسی ـ امنیتی قابل توضیح و تشریح بهنظر میرسد.
پی نوشت:
1- پیوند این مطلب در پایگاه خبری بصیرت
2- پیوند این مطلب در پایگاه مرکز پژوهش های علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه
3- پیوند این مطلب در خبرگزاری فارس
پوستینی کهنه دارم من،
یادگاری ژنده پیر از روزگارانی غبارآلود
سالخوردی جاودان مانند
مانده میراث از نیاکانم مرا، این روزگار آلود.
جز پدرم آیا کسی را می شناسم من!
کز نیاکانم سخن گفتن؟
نزد آن قومی که ذرات شرف، در خانه ی خونشان
کرده جا را بهر هر چیز دگر، حتی برای آدمیت، تنگ،
خنده دارد از نیاکانی سخن گفتن، که من گفتم.
جز پدرم آری
من نیای دیگری نشاختم هرگز.
نیز او چون من سخن می گفت
همچنین دنبال کن تا آن پدر جدم،
کاندر اخم جنگلی،خمیازه کوهی
روز و شب می گشت، یا می خفت
یکی از مهمترین خطرات متوجه امنیت کشورها مسئله مواد مخدر و حواشی آن است. از آنجا که افغانستان در منطقه ما واقع شده، تقریبا همه کشورهای منطقه از این مسئله در رنج هستند که روسیه و ایران وضعیت بغرنج تری دارند. از این رو پژوهشی تحت عنوان «تاثیر عنصر مخدر افغان بر امنیت ملی فدراسیون روسیه» به راهنمایی استاد ارجمند جناب آقای دکتر سجادپور انجام دادم که در شماره 88 فصلنامه آسیای مرکزی و قفقاز منتشر شده است.
پی نوشت: